รวบรวมหัวข้อ “ธรรมะธรรมดา”

รวบรวมหัวข้อ “ธรรมะธรรมดา” ที่เรียบง่าย เข้าใจง่าย จากผู้รู้ ครูอาจารย์ และกัลยาณมิตร และจากข้อคิดคำคม
เราเชื่อว่าข้อความดีๆ แม้เพียงคำเดียว , ประโยคเดียวก็อาจเปลี่ยนแปลงชีวิตได้


• ธรรมะเป็นสิ่งพิเศษ ยิ่งแจกยิ่งเพิ่ม ยิ่งให้ยิ่งได้
• ธรรมะเป็นของวิเศษ คือ สอนให้เรามีสติปัญญาเป็นหลักชัยในการดำเนินชีวิต
• กิเลสทั้งหมดเกิดรวมอยู่ที่จิต ให้เพ่งมองดูที่จิต อันไหนเกิดก่อน ให้ละอันนั้นก่อน
• ผู้ที่เขาตรัสรู้แล้ว เขาไม่พูดว่าเขารู้แล้วซึ่งอะไร เพราะสิ่งนั้นมันอยู่เหนือคำพูดทั้งหมด
• ที่เห็นนั้น เขาเห็นจริง แต่สิ่งที่ถูกเห็นไม่จริง
• คิดเท่าไรๆ ก็ไม่รู้ ต่อเมื่อหยุดคิดได้จึงรู้
• การภาวนาต้องกำหนดดูที่ลมหายใจ ถ้ามีเวลาสำหรับการหายใจ ก็ต้องมีเวลาสำหรับภาวนา
• ไม่มีใครตัดความโกรธได้หรอก มีแต่รู้ทัน เมื่อรู้ทันมันก็ดับไปเอง
• ให้ดูจิต ที่จิต
• ทุกข์ ต้องกำหนดรู้ เมื่อรู้แล้วให้ละเสีย ไปเก็บมันไว้ทำไม
• การไม่กังวล การไม่ยึดถือ นั่นแหละคือวิหารธรรมของนักปฏิบัติ
• หลักธรรมที่แท้จริงนั้น คือ จิต ให้กำหนดดูจิต ให้เข้าใจจิตใจตัวเองให้ลึกซึ้ง
เมื่อเข้าใจจิตตัวเองได้ลึกซึ้งแล้ว นั่นแหละได้แล้วซึ่งหลักธรรม
• บุคคลไม่ควรเศร้าโศกอาลัยอาวรณ์ถึงสิ่งนอกกายทั้งหลายที่มันผ่านพ้นไปแล้ว
มันหมดไปแล้ว เพราะสิ่งเหล่านั้นมันได้ทำหน้าที่ของมันอย่างถูกต้องโดยสมบูรณ์ที่สุดแล้ว
• อย่าให้จิตแล่นไปสู่อารมณ์ภายนอก ถ้าเผลอเมื่อรู้ตัวให้รีบดึงกลับมา อย่างปล่อยให้มันรู้อารมณ์ดีหรือชั่ว สุขหรือทุกข์ ไม่คล้อยตาม และไม่หักหาญ
• เรียนอะไรก็ให้มันรู้อันนั้น เดี๋ยวก็เก่งเองแหละ
• การศึกษาธรรม ด้วยการอ่านการฟัง สิ่งที่ได้ก็คือสัญญา (ความจำได้) การศึกษาธรรมด้วยการลงมือปฏิบัติสิ่งที่เป็นผลของการปฏิบัติ คือ ภูมิธรรม
• การปฏิบัติ ให้มุ่งปฏิบัติเพื่อสำรวม เพื่อความละเพื่อคลายความกำหนัด ยินดี เพื่อความดับทุกข์ ไม่ใช่เพื่อเห็นสวรรค์วิมาน หรือแม้พระนิพพานก็ไม่ต้องตั้งเป้าหมายจะเห็นทั้งนั้น
ให้ปฏิบัติไปเรื่อยๆ ไม่ต้องอยากเห็นอะไร เพราะนิพพนานมันเป็นของว่าง ไม่มีตัวมีตน
หาที่ตั้งไม่มี หาที่เปรียบไม่ได้ ปฏิบัติไปจึงจะรู้เอง
• ที่เขามีความไม่พอใจ เพราะใจเขามีความไม่พอ
• รู้แล้วละวาง ปล่อยทิ้ง และไม่อาลัย และไม่ยึดมั่นในธรรมต่างๆ
• ไม่มีงานไดที่ต้อยต่ำ ถ้าทำด้วยใจสูง
• มืดค่ำส่องด้วยไฟ มืดใจส่องด้วยธรรม
• คุณธรรมเท่านั้นที่ทำให้คนมีเกียรติ
• อาหารที่อร่อยที่สุดในโลก คือ อาหารที่ท่านทานในขณะหิว
• พึงเจริญสติให้รู้เท่าทันอารมณ์อยู่เสมอ
• จงระวังใจของตนเองให้เข้มแข็ง ดีกว่าคอยระแวงคนอื่น
• เครื่องประดับข้อมือคือการให้ เครื่องประดับจิตใจคือเมตตา
เครื่องประดับหูนั้นหนา คือฟังสิ่งมงคล
• สงบพบตนเอง
• ชื่นชมต่อหน้าไม่ดีเท่าอย่านินทาลับหลัง
• จงละวางความโกรธ และความเกลียดชัง
• จงอย่าเหนื่อยกับการวิ่งไล่สิ่งที่ไกลตัว
• จงยกระดับจิตใจให้ข้ามพ้นความอิจฉาริษยา
• มนุษย์ต้องเพิ่มขีดความสามารถในการดำเนินชีวิต ด้วยการบริหารจัดการกับกิเลสและความทุกข์อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด ด้วยต้นทุนต่ำสุด เกิดคุณประโยชน์สูงสุด เพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็งของจิตใจในการพ้นทุกข์
• ก่อนที่จะง่ายก็ยากมามากแล้ว
• ผู้ไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก
• บุคคลไม่พึงใส่ใจในคำแสลงหูของคนเหล่าอื่น ไม่พึงดูแลกิจที่ทำแล้วและยังไม่ได้ทำของชนเหล่าอื่น พึงพิจารณากิจที่ทำแล้วและยังไม่ทำของตนเท่านั้น
• เมตตา คือ ความรักที่ประกอบด้วยปัญญา เมื่อเราเมตตาตนเอง รักตนเอง เราก็จะเคารพชีวิตของคนอื่นเช่นเดียวกัน
• ไม่มีอะไรที่ยุติธรรมเท่ากับกรรมที่ทำไว้
• เมื่อศึกษาจิตวิญญาณเชิงลึก ทำให้การตายเป็นสิ่งงดงาม เราจะมีชีวิตที่ปล่อยคืนไม่ฝืนไว้
• เมื่อมีธรรมะอยู่ในหัวใจแล้ว ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวต่อสิ่งใดอีก
• ล้มเพราะเดินไปข้างหน้า ดีกว่ายืนเต๊ะท่าอยู่กับที่
• คนไม่ดีคอยแต่โฆษณาความชั่วของคนอื่น เพราะเขาไม่รู้จักความดี
• ความโศกเศร้า… สามารถเยียวยาตัวเองได้โดยลำพัง
แต่การจะได้รับความเบิกบานอย่างเต็มเปี่ยม จำเป็นต้องมีใครสักคนมาแบ่งปัน
• คิดถึงความสำเร็จในวันข้างหน้า ต้องกล้าเปลี่ยนแปลงตัวเองในวันนี้
• คนที่รู้จักจุดหมายปลายทางของตนเอง คือคนที่เดินทางไปได้ไกลที่สุด
• บ่อยครั้งที่เราไม่มีเวลาสำหรับมิตร แต่กลับทุ่มเวลาทั้งชีวิตให้แก่ศัตรู
• จงอย่าขุดคุ้ยอดีต
• หากคุณพูดความจริง คุณไม่จำเป็นต้องจดจำอะไรเลย
• ความมืดทั้งโลกก็ดับแสงเทียนเล่มหนึ่งไม่ได้
• ไม่มีคำแนะนำของใครที่ไร้ค่าไปเสียหมด แม้แต่นาฬิกาตายยังตรงเวลาถึงวันละ 2 ครั้ง
• มือที่ช่วยเหลือน่าเคารพบูชา มากกว่าปากที่สวดมนต์
• ยิ่งยากลำบากเท่าใด ก็ยิ่งเข้าใจชีวิต
• พูดมากเสียมาก พูดน้อยเสียน้อย ไม่พูดไม่เสีย นิ่งเสีย โพธิสัตว์
• การได้เกิดเป็นมนุษย์ การมีชีวิตดำรงอยู่ได้ การได้พบพระพุทธเจ้า การได้ฟังธรรมพระพุทธองค์ 4 สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ได้มาโดยยาก
• ทำบุญช้าไป ใจจะยินดีในบาป
• การให้ธรรมยิ่งกว่าการให้ทั้งปวง แต่ยิ่งกว่าการให้ธรรม คือการรับธรรมและปฏิบัติธรรม
จึงเป็นผู้มีธรรมเป็นของตนจริง
• คำพูดที่เสียดแทงใจไม่สามารถทำให้ความดีของเราลดน้อยลงไปได้ ถ้าเราดีจริง
• ในวงสนทนา หากผู้ใดเริ่มนินทา ผู้นั้นเริ่มก่อเวร
• ยิ้มได้ เมื่อถูกเยาะ หัวเราะ เมื่อถูกเย้ย วางเฉย เมื่อถูกชม
• ผู้ที่ชอบพูดถึงความไม่ดีไม่งามของผู้อื่น ผู้นั้นมีใจริษยา
• บางครั้งการก้าวไปก็สำคัญกว่าการก้าวถึง
• คนโง่มักแสดงตนให้ผู้อื่นเห็น ว่าตนเป็นผู้ฉลาดเสมอ
• คนโกหกเก่งมักเป็นคนพูดคล่อง
• การเริ่มต้นทุกครั้ง จงคิดถึงจุดจบด้วย
• ความรู้สอนให้ถ่อมตน แต่ความโง่เขลาสอนให้เย่อหยิ่ง
• เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะ คนโง่ ด้วยการโต้เถียง
• คนโง่คิดถึงพรุ่งนี้ แต่คนฉลาดจะใช้วินาทีนี้ให้เป็นประโยชน์